دوتاری حاصل عشق به فرهنگ خراسان است. عشق به آفتاب خراسان، عشق به خانه‌های کاه‌گلی و به پیشینه‌‌ای به اندازه‌ی ایران‌زمین.نام من علی مرادزاده میرزایی است. زاده و پرورده‌ی شهرستان فردوس یا همان تون تاریخی. گوشم به صدای دوتار و نوای سرنا و چشمم به رقص‌های بی‌نظیر خراسان از کودکی آشنا بوده. علاقه‌ای که با مقام نوایی و ضربات چوب‌ها در رقص مردهایی سرتاپا سپیدپوش شروع شد و در نهایت به دوتاری رسید.دوتاری را که شروع کردم نمی‌دانستم چه چشم‌اندازی در پیش رویم گسترده است ولی در کوتاه‌زمانی فهمیدم که باید به گذشته‌ام همچون ریسمانی محکم چنگ بزنم. از سال‌ها پیش تاکنون همواره سعی در جمع‌آوری آثار فاخر موسیقی مقامی خراسان داشته‌ام و از پنج سال پیش با جرقه خوردن ایده‌ی دوتاری، تلاش کرده‌ام تا این نواهای جادویی را به بقیه بشناسانم.

به کسانی که در سال‌های گذشته به جمع دوتاری پیوسته‌اند، کسانی که هیچ آشنایی با موسیقی مقامی خراسان نداشته‌اند به کمک رسانه‌های اجتماعی عصاره‌ی بی‌نظیری از گذشته‌ی خراسان را چشانده‌ام و اکنون در هفتمین سال ایجاد دوتاری در زمستان ۱۴۰۰ با راه‌اندازی وبسایت دوتاری امید دارم با آموزش‌هایی که توسط بزرگترین اساتید این فن تدریس شده‌اند بتوانم در جهت آموزش کسانی که از راه دور دل در موسیقی و فرهنگ این خطه بسته‌اند یاری برسانم.البته کار دوتاری تنها به حوزه‌ی موسیقی محدود نبوده است، معرفی سنت‌ها و آداب مردم خراسان، ادبیات محلی و عرضه‌ی صنایع دستی هم از دیگر فعالیت‌های دوتاری در سال‌های گذشته است.در این مسیر دوستانی بوده‌اند که بسیار یاری رساندند، بسیار دلگرمی دادند و به ادامه‌ی مسیر تشویقم کرده‌اند. آنان را از یاد نخواهم برد.